Türkiye'deki romantizm anlayışından nefret ediyorum

Başlıktaki gibi, diğer insanlar yüzünden başkalarıyla tanışmaktan daha da korkuyorum artık.

İnsanlar sürekli "Beyler 7 aydır instagramdan mesajlastigim kız bana aşık değilmiş ne yapmalıyım" gibi şeyler soruyor ve cevaplarsa sürekli "Kızlar şöyle böyledir, bu tarz kızlardan olmaz bas engeli geç, hacı bu kız seninle oyun oynamış en iyisi bırak bunu, hocam sen kendin kasinmişsin belli ki bu kız sadece eğlenmek istemiş seninle" gibi cevaplar geliyor ve ben bundan nefret ediyorum. Bu tarz insanlarla gerçek hayatta karşılaşmamak için her şeyi yapardım ama bu mümkün değil çünkü her yerdeler. Bir gün sadece arkadaş olmak, veya ne olduğum umrumda olmadan birini kendisi olduğum için sevdigimde sırf ona aşık değilim diye bana böyle davranacak diye aşırı korkuyorum. Birine sadece "sevgilim yok 23 yaşındayım sevgili bulmam lazım" diye yaklasanlardan nefret ediyorum. Karşısındakinin hiçbir kötü niyeti olmamasına rağmen sevgili olamayacağını öğrendikten sonra bırakınca kim bilir ne hissetmiştir. Hem zaten böyle birini kolayca bırakınca onu en başından beri sevmediğin, sadece kullanmak istediğin anlamına gelmez mi? Birini gerçekten kendisi olduğu için seviyorsanız ve iyi niyetliyseniz ne olursa olsun onu birakmamak en mantıklısı değil mi? Hem belki o kadar hevesliyseniz sevgili de olabilirsiniz ileride, bir kere reddetti diye bundan sonra her zaman reddedecek diye bir kural yok ki?

Sırf bu insanlar yüzünden karşı cinsle arkadaş olunmaz diyenleri anlamaya başlıyorum, normalde benim için "niye olmasın ki bal gibi de olur" dediğim soru, Türkiye içerisinde anlam kazanmaya başladı. Neyse ki yurt dışına taşıyacağım için bu insanlardan korkmama gerek kalmayacak