Waarom is mentale gezondheid zo onbelangrijk voor leidinggevenden?

Ik werk in de financiële sector en ik geef al jarenlang aan waar ik tegenaan loop. Ik houd van open communicatie en ik vind feedback geven en krijgen belangrijk. Sinds een jaar heb ik bij 3 van mijn leidinggevenden aangegeven dat ik echt verdrietig word van hoe ze met mijn aangedragen punten omgaan. Ik word altijd in het gelijk gesteld, vervolgens geven ze aan dat ze er echt wat mee gaan doen maar uiteindelijk hoor ik er nooit meer wat over.

Sinds een aantal maanden heb ik bij dezelfde leidinggevenden en mijn mentor aangegeven dat ik het mentaal niet goed gaat en dat mijn motivatie erg ver te zoeken is. Ik moet mezelf elke dag bij elkaar rapen om 8 uurtjes productief te kunnen zijn. Het is al een enorme drempel om aan te geven dat het mentaal niet goed gaat, maar de pijnlijke conclusie is dat ze zelfs hier niets mee doen. De laatste 4 berichten, waaronder na een mentale ziekmelding, werden niet eens beantwoord.

Is het hun onvermogen om hier goed mee om te gaan? Of zijn ze gewoon klaar met me? Ik vind dat je niet mag zeggen dat je een goede mentor of leidinggevende bent als je zulke berichten negeert. Wat vinden jullie?

Edit: Erg bedankt voor jullie eerlijke reacties. Hier kan ik verder mee. Ik zal opzoek gaan naar een nieuwe baan en ik heb een afspraak met de huisarts gemaakt. Dankzij jullie!